پیش بینی سلامت روان معلمان بر اساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی

مقدمه: خودکارآمدی و حمایت اجتماعی از عوامل تأثیرگذار در سلامت روان افراد محسوب می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا با شرایط تنش‌زا کنار بیایند و آسیب روانی کمتری را تجربه نمایند. هدف پژوهش حاضر پیش بینی سلامت روان معلمان بر اساس خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی است. روش کار: در پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه معلمان دوره ابتدایی و متوسطه دوم شهر تهران بود که از میان آن‌ها تعداد 447 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده‌های پژوهش از "پرسشنامه سلامت عمومی " (28-GHQ- General Health Questionnaire)، "پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران"(Sherer et al General Self-efficacy Questionnaire)، "پرسشنامه حمایت اجتماعی" واکس و همکاران (Wax et al Social Support Questionnaire) و فرم مشخصات جمعیت شناختی استفاده به عمل آمد. در مطالعه حاضر، پایایی پرسشنامه‌های مذکور بررسی و تأیید شده است. تحلیل داده‌ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 انجام شد. یافته‌ها: بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با نشانه‌های جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی رابطه منفی معناداری وجود دارد. لذا خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می‌توانند تغییرات مربوط به نشانه‌های جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی را در بین معلمان به گونه‌ای معنادار (001/0 > P) تبیین و پیش‌بینی کنند. همچنین بین متغیرهای وضعیت مسکن و حقوق و مزایا با اضطراب و بی‌خوابی رابطه منفی معناداری وجود دارد، لذا آن‌ها می‌توانند اضطراب و بی‌خوابی را در بین معلمان به گونه‌ای معنادار (05/0 > P) تبیین و پیش‌بینی کنند. نتیجه گیری: همبستگی منفی بین متغیرهای خودکارآمدی و حمایت اجتماعی با نشانه‌های جسمانی، اضطراب و بی‌خوابی، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی نشان می‌دهد که آن متغیرها می‌توانند علائم اختلال روانی را در بین معلمان پیش‌بینی نمایند. بنابراین، هرچه خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در بین معلمان بالاتر باشد از سلامت روان بهتری برخوردارهستند. پیشنهاد می‌شود با بکارگیری شیوه‌هایی برای افزایش خودکارآمدی معلمان و فراهم نمودن حمایت اجتماعی، به ارتقای سطح سلامت روان در بین آن‌ها کمک شود.